Elma’cığım sen sabahları hiç uyumamış gibi uyanırsın, bu sabah da öyleydin. Banyoya girip sabah temizliğini yaptın, çıt çıt salona geldin. Sana ablana hazırladığımdan daha farklı bir kahvaltı sofrası hazırlamıştım, zira sen bir kürdan, Çilek ise bir deve. Aslında karakterleriniz de farklı, ne mutlu bana ki iki ayrı renkte kızlarım var benim. Bu sabah kahvaltını ederken bir yandan da ‘ SEÇTİM ANADOLU’YU’ şiirini ezberlemene yardımcı oluyordum. Okul çağlarının keyifli anıları bunlar, ne mutlu size böyle anılar biriktirecek bir aile ortamınızdasınız, benim okul ve aile arasında hiç böyle bir anım olmamıştı. Bir keresinde babam bağıra çağıra ders çalıştırırken sallanan dişimi çekmiştim. Anı olmasından hiç olmaması daha iyiydi.
Bu yıl seni okula hazırlamak çok daha kolay ve rahat, zira geçen yıllarda ablanla aynı okula gidiyordunuz ve sen ablanın sana kurmak istediği hakimiyetle başa çıkmak için hırçınlaşıyordun, bu yıl ablan başka okula gidiyor, erkenden toz oluyor, sen de herşeye hakim oluyorsun. Harika! Ailemin en küçük ferdi olarak seninle aynı kaderi paylaşıyoruz aslında, ailelerin en küçükleri maalesef genellikle o küçük halleriyle kalırlar, ailenin gözünde hiç büyümezler. Bazen işe de yaramıyor değil ama hayatın içinde olabilmek, kendini oluşturabilmek adına sakıncalı bir durum. Ben benim üstümde kurulan hakimiyetten daha yeni kurtulmaya başlıyorum , ama merak etme! Senin benim yaşadıklarımı yaşamana asla izin vermeyeceğim.